Cykoria podróżnik (Cichorium intybus) to popularne zioło występujące w całym kraju, na nieużytkach, glebach piaszczystych i kamienistych. Roślina ta może być uprawiana. Wyhodowano odmiany cykorii o bardzo rozwiniętym systemie korzeniowym, które są używane jako namiastki kawy i odmiany liściowe na sałatki. Sprawdź, jakie właściwości lecznicze i zastosowanie ma ziele i korzeń cykorii.
Inne nazwy: cykoria polna, podróżnik pospolity, podróżnik błękitny, podróżnik polny, cykoria zwyczajna, cykoria dzika.
Nazwa łacińska: Cichorium intybus
Surowce lecznicze: korzeń cykorii i ziele cykorii.
Substancje lecznicze: W soku mlecznym, jaki wypływa po przekrojeniu korzenia, znajduje się wiele cennych związków, najważniejsze to substancje gorzkie, fitosterole, kwasy polifenolowe, goryczka – intybina, niewielkie ilości olejku eterycznego, śluz, sole mineralne oraz dość dużo substancji zapasowej – inuliny. Ziele cykorii zawiera witaminy z grupy B i C.
Cykoria podróżnik – właściwości lecznicze
- żółciopędne
- żołądkowe
- moczopędne
- pobudzające apetyt
Cykoria – zastosowanie
Cykoria na wątrobę i żołądek
Cykoria podróżnik poprawia trawienie i przyswajanie pokarmów, pobudza bowiem wątrobę do produkcji żółci i żołądek do produkcji soku żołądkowego.
Zioło to może więc mieć zastosowanie w przypadkach zmniejszonej produkcji żółci przez wątrobę, w bezsoczności soku żołądkowego, w nieżytach żołądka i jelit.
Od wieków medycyna ludowa zalecała cykorię podróżnik jako zioło poprawiające przemianę materii, wzmagające łaknienie i ułatwiające trawienie. Substancje, które odkryto w cykorii, udowadniają, że poglądy te były słuszne.
Cykoria podróżnik posiada również właściwości moczopędne, lecz nie są one zbyt silne i dla wzmocnienia efektu trzeba ją łączyć z innymi ziołami o podobnym działaniu. Cykoria dostarcza do organizmu ludzkiego wiele mikroelementów.
Ziele cykorii może być używane zewnętrznie w przypadkach chorób skóry, takich jak wysypka i wyprysk.
Zbiór i suszenie
W celach zdrowotnych ziele cykorii zbiera się na początku kwitnienia – w lipcu. Korzenie zaś wykopuje się w końcu października.
Po opłukaniu i rozdrobnieniu zioło suszymy szybko w temperaturze do 40°C. Zbyt wolne suszenie może spowodować sczernienie korzeni i utratę ich właściwości.
Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka