Dzika róża (Rosa canina) to krzew pospolicie występujący w całym kraju. Rośnie na miedzach, przy drogach, w zaroślach, czasem jest sadzony na żywopłoty. Ma haczykowato zakrzywione kolce, kwiaty pojedyncze, pięciopłatkowe. Kwitnie od maja do lipca.
Surowce lecznicze: owoce, czasem płatki kwiatów.
Substancje lecznicze:
- Dzika róża jest bogatym źródłem witaminy C, której zawiera kilkanaście razy więcej niż owoc czarnej porzeczki, a ponad sto razy więcej niż jabłko.
- Ponadto owoce róży zawierają prowitaminę A, witaminy B1, B2, E i K, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, olejek eteryczny, sole mineralne (z których najwięcej żelaza).
Dzika róża – właściwości lecznicze
- wzmacniające
- moczopędne
- żółciopędne
- poprawia przemianę materii
Owoce dzikiej róży – zastosowanie
Owoc dzikiej róży jest dla człowieka bardzo cennym źródłem przede wszystkim witaminy C, która odgrywa ważną rolę w procesach oddychania tkankowego, w syntezie kolagenu tkanki łącznej, co z kolei warunkuje wszystkie procesy naprawcze organizmu, przeciwdziała pękaniu naczyń włosowatych. Witamina C jest ważna w procesach odporności przeciwwirusowej i przeciwnowotworowej. Ma swój udział w krzepnięciu krwi, a także zmniejsza nasilenie reakcji alergicznych. Ponadto flawonoidy, które występują w owocach róży, chronią witaminę C przed rozkładem.
Dzika róża może być polecana w chorobie przeziębieniowej i w innych infekcjach układu oddechowego. Jest cenna w przypadkach nadmiernej łamliwości naczyń i skłonności do krwawień, także z przewodu pokarmowego. Róża może być lekiem w przypadkach zaburzeń trawienia i w chorobach wątroby, zwiększa bowiem wydzielanie żółci.
Działając moczopędnie, zwiększa eliminację z ustroju szkodliwych produktów przemiany materii. Właściwości rozkurczowe związków zawartych w owocach róży powodują ustąpienie bólów brzucha, kolek, bólów pochodzących z dróg żółciowych i moczowych.
Po zaprzestaniu przyjmowania dużych dawek witaminy C zawartej w róży nie występują nasilone objawy jej niedoboru, ani też nie występuje zwiększenie wydzielania szczawianów, jak to się zdarza, przy spożywaniu dużych dawek syntetycznej witaminy.
Dzika róża jest cennym lekiem dla ludzi o wyniszczonym organizmie, po ciężkich chorobach, kobiet w ciąży, ludzi w podeszłym wieku, ludzi ciężko pracujących, narażonych na stresy, ludzi z chorobą wrzodową żołądka i nieżytami żołądka. Róża może przynieść poprawę w chorobach przyzębia, chorobach skóry ze skłonnością do wybroczyn i wylewów krwi.
Zbiór i suszenie dzikiej róży
Owoce róży dojrzewają w końcu sierpnia i we wrześniu, wcześniej od owoców głogu. Wtedy należy je zbierać i suszyć w suszarniach w temperaturze nie wyższej niż 60°C.
Wiadomo, że owoce są dojrzałe gdy są miękkie i trochę pomarszczone. Są też nieco mniej błyszczące od tych twardych i niedojrzałych.
Owoce dzikiej róży mają wiele nasion, które są owłosione i mogą podrażniać gardło. Po zerwaniu można wyciągnąć koniec i wycisnąć wszystkie nasiona w tym samym czasie, chociaż nie zawsze to działa.
Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka