Mięta pieprzowa (Mentha piperita) jest rośliną stosunkowo młodą, pojawiła się w końcu XVII wieku jako wynik krzyżówki międzygatunkowej w południowej Anglii. Rośliny o podobnym działaniu znane były już w starożytnej Grecji. Jest uprawiana w całej Europie, a także w Ameryce Płn. i Afryce.
Miętę pieprzową można odróżnić od innych gatunków smaku. Po zgryzieniu liści mamy w ustach uczucie chłodu.
Inne nazwy: miętkiew, miętkiewka.
Surowce lecznicze: liście.
Substancje lecznicze: olejek eteryczny (główny składnik: mentol), ponadto garbniki, goryczki, kwasy organiczne i sole mineralne.
Mięta – właściwości lecznicze i działanie
- żołądkowe
- wiatropędne
- żółciopędne
- dezynfekujące
- rozkurczowe
- przeciwbólowe
- uspokajające
Mięta pieprzowa – zastosowanie
Mięta pobudza wytwarzanie soków trawiennych, soku żołądkowego i żółci, co ułatwia trawienie pokarmów. Zwiększa łaknienie, znosi nadmierne skurcze mięśni gładkich przewodu pokarmowego i dróg żółciowych, usuwa wzdęcia brzucha. Zabija bakterie w przewodzie pokarmowym i drogach żółciowych. Zwiększa ilość wydalanego moczu, ma działanie uspokajające i nieznacznie obniża ciśnienie krwi.
Herbata miętowa jest stosowana jako napoj gaszący pragnienie u ludzi pracujących w wysokich temperaturach.
Olejek miętowy – właściwości
W leczeniu znalazł również zastosowanie wydestylowany z liści olejek miętowy, który działa podobnie jak liście mięty, a ponadto ma właściwości przeciwbólowe – znosi bóle stawowe i nerwobóle. Ze względu na działanie dezynfekujące dodawany jest do past do mycia zębów. Stosowany w postaci aerozolu ma silne własności bakteriobójcze, może być używany do inhalacji w chorobach układu oddechowego, jak zapalenie oskrzeli i zapalenie zatok, zmniejsza także obrzęk błony śluzowej nosa. Olejek miętowy znalazł również zastosowanie w przemyśle spożywczym.
Z czym łączyć miętę?
Przy przeziębieniu i grypie – mięta może być używana z kwiatami dzikiego bzu, krwawnikiem i z sadźcem konopiastym
Zbiór i suszenie mięty
Liście i ulistnione szczyty pędów należy zbierać w czerwcu, gdy pojawią się pąki kwiatowe, ale zanim jeszcze mieta zakwitnie. Należy wybierać liście zdrowe, bez śladów rdzy i szkodników. Pędy ścinamy zostawiając ok. 5-10 cm łodygę, nad ziemią.
Suszenie powinno odbywać się w miejscach przewiewnych, ocienionych. Ususzone liście należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pudełkach.
Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka