Ruta zwyczajna (Ruta graveolens) jest uprawiana w naszym kraju w ogródkach jako roślina ozdobna lub dla jej właściwości leczniczych. Ziele ruty może jednak wywołać skutki uboczne, sprawdź jakie. Ziele ruty, podobnie jak liście dziurawca, wygląda, jakby było pokłute szpilką. W rzeczywistości są to zbiorniczki olejku eterycznego.
Roślina ta pochodzi z Europy Płd. i Afryki Płn. Ma silny aromatyczny zapach i kwitnie drobnymi żółtozielonymi kwiatkami od czerwca do sierpnia.
Ruta uchodziła za symbol niewinności, dziewictwa. W średniowieczu uważano ją za środek pobudzający popęd, szczególnie u kobiet.
Inne nazwy: ruta ogrodowa, ruta zielona, ostrowonka, rutka.
Surowce lecznicze: ziele ruty (liść)
Substancje lecznicze: olejek eteryczny, pochodne furanokumaryny, alkaloidy, flawonoidy, z których najwięcej jest rutyny.
Rutyna to związek flawonowy, zwiększa elastyczność ścian naczyń, zmniejsza ich łamliwość i przepuszczalność, działa przeciwzapalnie), ponadto garbniki i żywice.
Ziele ruty – właściwości lecznicze
Ruta zwyczajna (Ruta graveolens) posiada następujące działanie i właściwości lecznicze:
- rozkurczowe
- wzmacniające macicę
- wzmacniające naczynia
- uspokajające
Ruta zwyczajna – zastosowanie
Ziele ruty zwyczajnej znosi skurcze mięśni gładkich jelit, dróg żółciowych, dróg moczowych i mięśniówki naczyń. Dzięki temu przepływ żółci do przewodu pokarmowego jest łatwiejszy, a zatem lepsze jest przyswajanie pokarmów.
Rozkurczające właściwości ruty na mięśniówkę naczyń może objawiać się obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi oraz poprawą ukrwienia narządów umieszczonych obwodowe. Substancje zawarte w ziele ruty mają właściwości uszczelniające ściany naczyń włosowatych. Stają się one bardziej elastyczne, mniej podatne na pękanie.
Medycyna ludowa poleca rutę jako lek na apetyt i dolegliwości żołądkowe. Wyciąg z ruty ma właściwości uspokajające. Można dodawać ziele ruty do potraw, np. podobnie jak szczypiorek do jajecznicy. Wodne maceraty są polecane w przypadkach zapaleń powiek i spojówek.
Wyciąg lub maść z ruty stosowane zewnętrznie jako okłady, lub do przemywania ran, przyspieszają oczyszczanie i gojenie się ran.
Dzięki zawartości furanokumaryn, które mają właściwości uwrażliwiania na działanie promieniowania nadfioletowego, zioło to może być wykorzystana do leczenia bielactwa i łuszczycy.
Ziele ruty – skutki uboczne, przeciwwskazania!
Ziele ruty zwyczajnej wywołuje skutki uboczne!
U kobiet powoduje bardziej obfite krwawienia miesięczne i dlatego należy stosować ją ostrożnie, szczególnie u kobiet ze skłonnością do przedłużających się krwawień.
Kobiety w ciąży powinny w ogóle unikać wyciągów z ruty, gdyż mogą one sprzyjać wystąpieniu poronień.
Powszechnym skutkiem ubocznym jest uczulenie na rutę, szczególnie podatne są kobiety. Objawy uczulenia przypominają oparzenie, występuje bowiem zaczerwienienie i pęcherzyki.
Ruta jest przeciwwskazana osobom z czynną chorobą wrzodową i niskim ciśnieniem tętniczym krwi.
Ludzie leczeni wyciągami z ruty nie powinni zbyt szybko i długo opalać się, bowiem grozi to łatwym oparzeniem.
Zbiór i suszenie ruty
Rutę zbiera się tuż przed kwitnieniem, ścinając szczyty pędów. Pędy należy ścinać na wysokości 10-15 cm od ziemi. Zbierać rutę najlepiej rano, gdyż później duża część olejków eterycznych się ulatnia. Zbiór powinien odbywać się w rękawiczkach ze względu na możliwość uczulającego działania składników tej rośliny!
Suszyć w miejscach przewiewnych, ocienionych lub w suszarniach w temperaturze do 40°C.
Suszone ziele ruty należy przechowywać w szczelnie zamkniętych pudełkach.
Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka