Świetlik łąkowy lub świetlik lekarski (Euphrasia rostkoviana) to roślina roczna, występuje w całym kraju w stanie naturalnym. Rośnie na wilgotnych łąkach i torfowiskach oraz na brzegach lasów. Kwitnie od maja do października. Żyje półpasożytniczo na korzeniach innych roślin łąkowych. Kwiaty na tle zieleni, przypominają świeczki. Świetlik występuje w całej Europie.
Inne nazwy: świetlik lekarski, ptasie oczka, złodziej mleczny.
Surowce lecznicze: ziele świetlika.
Substancje lecznicze:
Ziele świetlika zawiera glikozyd – aukubinę, garbniki, kwasy fenolowe, olejek eteryczny, pochodne kumaryny, sole mineralne, szczególnie związki miedzi i manganu.
Świetlik lekarski – właściwości i działanie
- przeciwzapalne
- dezynfekujące
Świetlik łąkowy – zastosowanie
Ziele świetlika na oczy
Ziele świetlika lekarskiego było od dawna stosowane w leczeniu alergicznych i bakteryjnych zapaleń spojówek oczu, ponieważ zawiera aukubinę która hamuje wydzielanie histaminy, co zmniejsza reakcje alergiczne. Ponadto garbniki i kwasy polifenolowe zawarte w świetliku mają właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne, niszczą wiele szczepów bakterii, m.in. gronkowce i paciorkowce. Uszczelniają naczynia krwionośne oczu, zapobiegają także krwawieniom z naczyń siatkówki.
Świetlik łąkowy może być stosowany w zapaleniach spojówek oczu i brzegów powiek, w wiosennym zapaleniu spojówek, przypadkach „jęczmieni”, a także na zmęczone oczy pracą przy sztucznym świetle, czy długim oglądaniem telewizji. Jest on również cenny dla ludzi, których oczy są nadwrażliwe na promienie słoneczne. Świetlik może być polecany do przemywania oczu w przypadkach katarów przebiegających z ostrym łzawieniem. Powinni o nim pamiętać ludzie narażeni na pyły i dymy przemysłowe.
Odwar z ziela świetlika może być stosowany wewnętrznie w chorobach żołądka i wątroby, w zaburzeniach trawienia i w kolce żółciowej, u ludzi z obniżonym ciśnieniem tętniczym.
Medycyna ludowa polecała stosowanie świetlika łąkowego przy bólach głowy i bezsenności.
Zbiór i suszenie
Ziele świetlika ścina się w pełnym rozkwicie i suszy rozłożone cienką warstwą w miejscach ocienionych lub w suszarniach w temp. nie wyższej niż 40°C. Przechowywać w szczelnie zamkniętych naczyniach, inaczej łatwo wilgotnieje i traci swoje właściwości.
Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka