Wierzba Biała – właściwości lecznicze i zastosowanie

Wierzba biała (Salix alba), pospolite w naszym kraju drzewo, od setek lat dostarcza surowców leczniczych. Rośnie nad brzegami wód, w wilgotnych lasach i przy drogach. Kwitnie w kwietniu i maju.

Spośród gatunków wierzby występujących w Polsce znaczenie dla lecznictwa poza wierzbą białą (Salix alba) mają:

  • wierzba krucha (Salix fragilis),
  • wierzba wiciowa (Salix viminalis),
  • wierzba purpurowa (Salix purpurea),
  • wierzba pięciopręcikowa (Salix pentandra).

Inne nazwy: wierzba pospolita, wierzba srebrna, wierzbina.

Surowce lecznicze: kora wierzby.

Substancje lecznicze: Glikozydy fenolowe (najważniejszy – salicyna), flawonoidy, kwasy organiczne i sole mineralne.

Wierzba biała – właściwości lecznicze

  • przeciwzapalne
  • ściągające
  • przeciwgorączkowe

Zastosowanie wierzby

Salicyna w soku żołądkowym rozkłada się do alkoholu salicylowego, którego pochodne łatwo wnikają do organizmu. Mają one działanie i właściwości przeciwgorączkowe, przeciwzapalne i przeciwbólowe. Chociaż dawka salicylanów jest w odwarach z kory wierzbowej niewielka w porównaniu z zawartością kwasu acetylosalicylowego w tabletce aspiryny, to aktywność biologiczna tych związków jest duża, gdyż zachodzi tu synergizm salicylanów, flawonoidówgarbników. Również działania uboczne, jakie występują przy długotrwałym stosowaniu dość dużych dawek aspiryny, nie występują przy stosowaniu wyciągów z wierzby. Jest to szczególnie ważne u ludzi z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, którzy nie powinni używać aspiryny.

Kora wierzby – właściwości lecznicze

Kora wierzby zawiera ponadto związki czynne, które mają właściwości uszczelniające naczynia włosowate i jednocześnie przeciwdziałają nadmiernej krzepliwości krwi. Zwiększają ilość wydalanego moczu i poprawiają przebieg reakcji utleniania i redukcji.

Kora wierzby białej może być stosowana w przypadkach przeziębień przebiegających z gorączką, gośćcu przewlekłym postępującym, gorączce reumatycznej, nieżytach błon śluzowych przewodu pokarmowego, niezbyt nasilonych biegunkach.

Może być używana w leczeniu miażdżycy ze wzmożoną krzepliwością krwi, zapaleniach żył, a także w przypadkach nadmiernego pocenia się.

Medycyna ludowa używała kory wierzbowej jako środka uspokajającego i ułatwiającego zasypianie, a także w przypadkach nerwobólów, bólów kostnych i stawowych.

Kora wierzby – skutki uboczne i przeciwwskazania!

Preparaty z kory wierzby podane w zbyt dużych dawkach mogą wywołać skutki oboczne, takie jak nudności lub biegunkę.

Przeciwwskazania do stosowania kory wierzby to astma, uczulenie na salicylany, choroba wrzodowa.

Zbiór i suszenie wierzby

Korę wierzby zbierać należy wiosną, kiedy ruszają soki drzewa. Ścina się 2-3-letnie pędy i z nich zdejmuje korę. Najlepszego surowca dla celów leczniczych dostarcza wierzba purpurowa (wiklina). Korę wierzby można suszyć nawet w jasnych pomieszczeniach lub w suszarniach w temp. do 40°C.

Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka


Mięta Pieprzowa – właściwości lecznicze

Mięta pieprzowa (Mentha piperita) jest rośliną stosunkowo młodą, pojawiła się w końcu XVII wieku jako wynik krzyżówki międzygatunkowej w południowej Anglii. Rośliny o podobnym działaniu znane były już w starożytnej Grecji. Jest

Więcej »
Scroll to Top
Przewiń do góry