Łopian większy (Arctium lappa) to dwuletnia roślina popularna w całym kraju. Łopian większy, czyli łopuch rośnie na nieużytkach, przy drogach, na brzegach lasów i w ogródkach.
Inne nazwy: łopuch, głowacz, kostropacz, topień, dziady.
Surowce lecznicze: korzeń łopianu, czasem ziele i owoce.
Substancje lecznicze:
związki poliacetylenowe, niewielkie ilości olejku eterycznego, fitosterole, substancja gorzka, kwasy organiczne, dość dużo substancji białkowych i inuliny (cukru zapasowego), sole mineralne (głównie związki siarki i fosforu).
Łopian – właściwości lecznicze
- poprawiające przemianę materii
- żółciopędne
- korzystne działanie na skórę
Łopian – zastosowanie
Korzeń łopianu ma właściwości pobudzające wydzielanie żółci i moczu. Zmniejsza wydzielanie soku żołądkowego, a wzmaga wydzielanie śluzu w przewodzie pokarmowym.
Łopian większy poprawia przemianę materii i zwiększa wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii z organizmu. Może więc być polecany w nieżytach żołądka i jelit, w chorobach dróg żółciowych, a także w chorobach układu kostnego z gośćcem włącznie.
Cenione jest oddziaływanie łopianu na włosy i skórę. Można go używać do leczenia wyprysku, trądziku, świądu skóry, czyraków, a także przy wypadaniu włosów spowodowanym łojotokiem czy łupieżem.
Łopian większy – przeciwwskazania
Nie ma specjalnych przeciwwskazań do stosowania łopianu, ale trzeba dokładnie przestrzegać zalecanych dawek.
Zbiór i suszenie łopianu
W pierwszym roku wyrastają duże, sercowate, ułożone w rozetę tuż przy ziemi liście (od spodu są szarawe). W drugim roku wyrasta wysoki pęd o sztywnej łodydze i rozgałęzionych liściach. W lipcu łopian większy zaczyna kwitnąć purpurowymi kwiatami. Koszyczki kwiatowe mają od zewnątrz haczykowate szczecinki.
W Polsce występują także inne gatunki tej rośliny, jak:
- łopian mniejszy (Arctium minus),
- łopian gajowy (Arctium nemorosum),
- łopian pajęczynowaty (Arctium tomentosum).
Jesienią w pierwszym roku życia rośliny lub wczesną wiosną roku następnego wykopuje się korzenie, które są grube, mięsiste, rozgałęzione i dochodzą do 1/2 m długości.
Po umyciu i rozdrobnieniu należy je suszyć w temperaturze nie wyższej niż 60°C. Przechowywać w suchych pomieszczeniach.
Apteczka Ziołowa, L. M. Krześniak, Wyd. Sport i Turystyka